Dagboek van een burn-out

Mijn burn-out.

Hij heeft me veel afgenomen, zeker in het begin. Ik was boos en erg gefrustreerd omdat ik mezelf zwak voelde door een burn-out te krijgen.

Beetje bij beetje leerde ik dat ik mijn burn-out niet als een zwakte mag zien. Ook niet als een ziekte. Het was de noodstop die mijn lijf voor mij in petto had. Om me te zeggen: tot hier en niet verder.

Want ik wàs verkeerd bezig, maar weigerde toe te geven. Ik had iets of iemand nodig om me dat eindelijk te laten beseffen. Mijn burn-out dus...

Intussen ben ik mijn burn-out zelfs dankbaar. Moest hij zich niet aan mij hebben voorgesteld, zat ik nu waarschijnlijk nog steeds in de job die me niet 100% gelukkig maakt. Dan zou ik nog steeds een relatie op de dezelfde, foute manier benaderen. En ik zou mezelf nog altijd niet écht kennen.

Nu wel.

Het herstel van een burn-out is een lang proces. Ik ben nog steeds onderweg en zal dat ook nog een tijdje blijven. Misschien is dit wel mijn nieuwe voor altijd. Maar intussen geniet ik volop van mijn nieuwe leven.

Klik in het menu op het hoofdstuk dat je wil lezen of start hier met het eerste hoofdstuk.