Because diplomas don't appear on my IKEA kast like that, eh
What was I thinking?⠀
Ik heb het al meermaals gedacht de voorbije dagen. ⠀
What was I thinking om tijdens mijn verlof een examen in te plannen? Morgen is het zover. Tegen dan moet de hele cursus gekend zijn en moet ik in staat zijn om verbanden te leggen tussen hoofdstuk X en Y. Ik vind dat bijzonder spannend.⠀⠀
Eigenlijk maak ik van een mug een olifant En ik weet dat. Vergaat de wereld als ik het examen faal? Nee. Maar falen... dát is iets waar ik het erg moeilijk mee heb. Dat de kans überhaupt bestaat dat ik faal. En daarom ga ik in overdrive in mijn hoofd. ⠀⠀
En
overdrive in mijn hoofd, zorgt vaak voor een blocage complète. Dan gebeurt er niets meer. Behalve uitstellen. Maar ik
wil verdomme zo graag dat extra diploma!
Dus zucht ik eens en doe weer door. Al zijn er me wel al een paar dingen opgevallen. Studeren op je 35e is heel wat anders dan studeren als een 𝘵𝘸𝘦𝘯𝘵𝘺 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨:
- Je brein onthoudt minder snel de dingen die je vanbuiten wil kennen.
- Er bestaan nu veel mooiere markeerstiften dan vroeger. In pastelkleuren! ⠀
- 250 bladzijden lijkt nóg onoverkomelijker.⠀
- Te laat beginnen blokken trek je minder makkelijk recht.
- Dat wijntje 's avonds als beloning omdat je een hele dag aan je studie hebt gewijd, wreekt zich de volgende dag.⠀
- Je hebt geen medestudenten in hetzelfde schuitje naar wie je de noodzakelijke 𝘥𝘦 𝘥𝘰𝘤𝘦𝘯𝘵 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘯𝘦 𝘱𝘪𝘬 𝘰𝘱 𝘰𝘯𝘴-sms kan sturen.⠀
- Je woont niet meer bij je mama die voor koekjes of een puddingske tijdens je pauze zorgde.⠀⠀
Ik weet nu al dat ik morgen ga thuiskomen en me ellendig ga voelen. Ik ga niet kunnen inschatten hoe goed of slecht ik het examen deed. Ik ga spijt hebben dat ik niet gewoon sneller was beginnen studeren of langer had doorgewerkt. Ik ga me schamen voor de eventuele fouten die ik maakte.
Maar ik ga ook aftellen naar wanneer de verlossende mail komt. Ik zal willen lezen dat ik geslaagd ben en ik ga trots zijn als blijkt dat ik geslaagd ben.⠀⠀
Je carrière wenden doe je nu eenmaal zélf!